Mentaal welzijn : hoe zorg je dat je kind een luisterend oor vindt?

Het is voor kinderen niet altijd even makkelijk om woorden te plakken op hun gevoelens of op hun mentaal welzijn. Als ouder kun je alert blijven voor bepaalde signalen zoals:

• Een verandering van het gedrag (of gedragsproblemen), bijvoorbeeld boosheid, driftbuien;
• Een terugtrekking of een afwezig kind verdoken in gedachten;
• Een ongewone vermindering of verhoging van de eetlust;
• Het optreden van problemen op school of verminderde prestaties;
• Een gebrek aan energie, futloosheid, desinteresse;
• Het uitspreken van zinnen waaruit je kunt afleiden dat je kind een moeilijke periode doormaakt: “ik zie het niet meer zitten” of “het is teveel” bijvoorbeeld.

Het kan gebeuren dat je je als ouder in deze situatie machteloos, boos of verdrietig voelt, omdat je zelf niet weet hoe je de situatie moet aanpakken. Geen paniek; je bent een ouder, geen supermens!
Het is goed om een gesprek aan te gaan met je kind, waar je vooral de nadruk legt op het luisteren. Misschien krijg je niet meteen het gewenste resultaat, maar je kind weet wel dat hij of zij bij jou terecht kan.

Probeer als ouder op deze momenten ook de druk wat te verlagen:

• Misschien kan het geen kwaad dat de kamer vandaag niet wordt opgeruimd of misschien kunnen jullie dit samen aanpakken en leidt dit wel tot een gesprek.
• Misschien kun je de mindere schoolresultaten even relativeren, ze hangen misschien samen met het psychisch lijden van je oogappel.
• Misschien kun je je kind eens naar zijn hobby brengen in plaats van hem of haar alleen te laten gaan.
• Misschien kun je zijn favoriete maaltijd wel eens (samen) klaarmaken?

Kortom, kleinigheden brengen je oogappel misschien aan de praat. Een gezellige babbel kan deugd doen.
Kinderen durven soms niet eerlijk te antwoorden op vragen omdat ze zich schuldig voelen of bang zijn om ouders te ontgoochelen of verdriet aan te doen. Toon dat je er bent, zonder aan te dringen. Geef je kind voldoende ruimte en vermijd de klassiekers: “Zo erg is het niet”, “Het komt allemaal wel in orde”, “Je hebt nog zoveel mooie momenten te gaan”.
Jouw goedbedoelde antwoorden werken soms omgekeerd, omdat je kind zich niet meer beluisterd voelt. Verwoord de emotie die je denkt te zien (bvb, ik merk dat je boos bent) en probeer je kind zelf tot een oplossing te laten komen (bvb “heb je zelf een idee wat we kunnen doen zodat je niet meer boos bent?”), dit zorgt voor minder weerstand.

Sommige onderwerpen vinden jongeren moeilijk bespreekbaar met hun ouders. Misschien kunnen ze hun hart luchten bij een tante, een peter, een leerkracht of een vriend(in). Daar is niets mis mee, het is vooral belangrijk dat je kind zich comfortabel voelt, toch?
Wanneer het probleem te zwaar om dragen wordt, is het belangrijk om een externe hulpverlener in te schakelen. Dit kan bijvoorbeeld via het CLB, het CAW, Overkop-huizen, AWEL of een (kinder)psycholoog.
Interessant om weten is dat de meeste diensten ook over een chat beschikken, wat de drempel verlaagt bij het zoeken naar hulp. Op de CLB-chat bijvoorbeeld, kunnen zowel ouders als kinderen gedurende maximaal 45 minuten chatten met een CLB medewerker. Wens je meer info? Neem een kijkje op de website van CLB-chat!

Wens je nog meer handige tips? Neem een kijkje op onze Parentia blog. Voor ieder wat wils!