Kun je ouderschapsverlof opnemen voor je stiefkind?

Enkel biologische mama’s en papa’s, vaders die het kind hebben erkend en adoptieouders kunnen ouderschapsverlof opnemen. Dat betekent dat stiefouders en pleegouders in principe geen recht hebben op ouderschapsverlof. Maar uit deze regel blijkt ook meteen de uitzondering: je kunt wél ouderschapsverlof opnemen voor je stiefkind op voorwaarde dat je het hebt geadopteerd of erkend.

Je kunt alleen ouderschapsverlof opnemen als het verlof begint vóór je (geadopteerd of erkend) stiefkind de leeftijd van twaalf jaar heeft bereikt. Als je stiefkind een bepaalde graad van fysieke of mentale handicap heeft*, dan ligt de leeftijdsgrens op 21 jaar.

*Lees meer over de voorwaarden voor recht op ouderschapsverlof.  

Bovendien moet je lang genoeg bij je werkgever in dienst zijn om het recht op ouderschapsverlof te mogen claimen. Meer bepaald moet je in de vijftien maanden aan die je aanvraag voorafgaan, minstens twaalf maanden (al dan niet opeenvolgend) door je werkgever tewerkgesteld zijn geweest via een officiële arbeidsovereenkomst.

Als je werkt in de privésector, bij een gemeentebestuur, provinciaal bestuur of een van de diensten die ervan afhangen, dan moet je je aanvraag ten vroegste drie maanden en ten laatste twee maanden vóór de gewenste begindatum schriftelijk bij je werkgever indienen. Ben je elders werkzaam, dan moet je je schriftelijke kennisgeving drie maanden voor de gewenste begindatum indienen.

Voor een niet-geadopteerd of niet-erkend stiefkind kun je geen ouderschapsverlof nemen. Ook tijdskrediet met als motief ‘zorg dragen voor een kind jonger dan acht jaar’ biedt geen uitkomst, want daarvoor moet het kind aan jou verwant zijn. Voor lesbische koppels is er wel een uitzondering. Zo kom je in aanmerking voor tijdskrediet met dit motief als je de echtgenote of inwonende partner van de biologische moeder bent en je kunt aantonen dat je meemoeder bent van het kind. Let wel, dit is alleen mogelijk als de biologische vader het kind niet erkend heeft.