Tussen was en plas – aflevering #3: Over schoolsmart en Smartschool

Voor Tine was 1 september een belangrijke datum: “Het is de eerste en énige keer dat al mijn kinderen naar school zullen gaan. De oudste ging over naar het zesde middelbaar, en de jongste startte net met het eerste kleuterklasje. Ik vond die eerste schooldag dan ook oprecht een ontroerend en speciaal moment. Dus jà, ik heb dit jaar ook die obligatoire foto genomen met de boekentasjes! (lacht)”

Terwijl Maurice elke ochtend huilend naar de crèche ging, verliepen de eerste schooldagen opvallend vlot. “Op die eerste schooldag heeft hij wel wat gehuild, maar na dag drie was dat alweer gedaan. Die eerste dag had ik trouwens toevallig een stukje van Nina gelezen in de krant. Daarin stond dat, als je kinderen huilen wanneer je ze aan de schoolpoort afzet, ze in staat zijn om te verbinden en los te laten – wat dan weer een heel goed teken is. Dat heeft me oprecht geholpen om met Maurices tranen om te gaan.”

Voor ouders van wie de kinderen het moeilijker blijven hebben om naar school te gaan, heeft Nina een goeie tip: “Kinderen verwerken heel veel gebeurtenissen of nieuwe situaties aan de hand van spelvormen. Dat kun je dus ook ter voorbereiding doen: speel schooltje met je kind. Het is een ideale manier om hen gewoon te maken aan de school én om de gebeurtenissen van de dag te verwerken. Je komt in die spelletjes trouwens ook heel wat te weten over wat je kind overdag beleefd heeft: heel interessant.”

Bij de oudere kinderen van Tine ligt die verwerking natuurlijk al iets anders. “Tijdens het eten is het niet altijd evident om met elkaar te praten. Meestal klinkt het dan van “Nee, Maurice, uw patatjes niet op de grond gooien. Gaston, blijf zitten!”. Niet de ideale omstandigheden dus om met mijn grote jongen bij te praten. Maar eens die jongsten klaar zijn met eten, maken we wel samen tijd om bij te praten. En als het niet tijdens het eten is, dan wel erna met een tasje thee in de zetel. Ik vind dat echt belangrijk.”

Niet alleen Tines oudste kinderen staan al redelijk zelfstandig in het schoolleven, ook Nina laat haar kinderen zelf hun planning voor school bepalen. “Ze moeten zelf leren wat voor hen het beste moment is om hun huiswerk te maken en te leren voor hun toetsen. Natuurlijk is het al wel gebeurd dat Miro op zondagavond plots “Oei!” roept, als hij beseft dat hij nog van alles te doen heeft. Maar dat is dan ook meteen een goed leermoment.”

Tine jaagt zich weleens op in de deadlinementaliteit van haar oudste zonen. “Ik was vroeger nooit zo, ik vond naar school gaan héérlijk! Dus ik maakte mijn taken ook altijd ruime tijd op voorhand. Mijn gasten zeggen letterlijk: “Ja, mama, daarom is het een deadline, hè”, wanneer ze een half uur voor tijd indienen …” Dat elektronisch indienen is natuurlijk een grote verandering tegenover de schooltijd van Nina en Tine. “Ik moet toegeven: ik vind dat een heel verwarrende tool”, zegt Tine. “En ik ga nu misschien écht als een oude, zagende moeder klinken, maar ik ben écht niet mee met Smartschool. Dat stópt niet, hè, die stroom van berichten! Dus ik ga dat ook echt niet elke dag checken. Al moet ik wel toegeven: Oscar heeft door het gebrek aan structuur toch wat steekjes laten vallen. Emilio niet, die heeft heel goed gewerkt. Dus bij Oscar ga ik het toch ietsje nauwer opvolgen.”

Ben je af en toe aan het gniffelen om de herkenbare uitspraken van Tine? Ben je fan van Nina’s nuttige tips? Luister dan hier naar de vierde aflevering van Tussen was en plas. Je komt er meer te weten over hoe de lockdown niet per se voor elke leerling een kwelling was, hoe je met tegenvallende schoolresultaten kunt omgaan en waarom Nina al meerdere keren op 1 september voor dezelfde zaak pleitte.

Veel luisterplezier! 🎧